וַיִּקַּ֤ח משֶׁה֙ חֲצִ֣י הַדָּ֔ם וַיָּ֖שֶׂם בָּֽאַגָּנֹ֑ת וַֽחֲצִ֣י הַדָּ֔ם זָרַ֖ק עַל־הַמִּזְבֵּֽחַ: וַיִּקַּח֙ סֵ֣פֶר הַבְּרִ֔ית וַיִּקְרָ֖א בְּאָזְנֵ֣י הָעָ֑ם וַיֹּ֣אמְר֔וּ כֹּ֛ל אֲשֶׁר־דִּבֶּ֥ר יְהֹוָ֖ה נַֽעֲשֶׂ֥ה וְנִשְׁמָֽע:
Mozes nam de helft van het bloed en deed dat in de schalen, en de helft van het bloed sprenkelde hij op het altaar. Hij nam het boek van het verbond en las dit ten aanhoren van het volk voor. En zij zeiden: Alles wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen en Hem gehoorzamen.
Exodus 24:6-7
In het Toragedeelte van deze week leren we dat het verbond bekrachtigd wordt met bloed. Het boek van het verbond wordt voor heel het volk voorgelezen. De kinderen van Israël spreken daarna de andere kant van het verbond uit: “Alles wat de HEERE gesproken heeft, zullen wij doen en gehoorzamen [lett. horen].”
Israël zegt niet dat ze zullen horen en doen. Israël zegt dat ze zullen doen en horen. Chazal [acroniem van: Onze Wijzen, moge hun nagedachtenis tot zegen zijn] legt uit dat we beloven om de geboden van het verbond te doen zelfs als we ze misschien niet begrijpen. Israël roept uit dat ze de mitswot [geboden] van HaSjem zullen doen, zonder uitleg of zonder het te begrijpen; gewoon vanuit geloof.
Midrasj Rabba leert ons dat de Diboer, de belichaming van het Woord van G’d, iedereen die bij de Sinaï was, benaderde en de vraag stelde. Iedereen antwoordde voor zich: “Ik zal doen en horen.” De Tora leert ons dat heel Israël bij de Sinaï staat: “Hem die hier heden bij ons staat en hem die hier heden niet bij ons is.” [Deut. 29:15]. Bij ‘hem die hier heden niet bij ons is’ horen ook wij. De Diboer vraagt dus ook vandaag aan iedereen afzonderlijk om deel te hebben aan dit verbond. En met eerbied antwoorden we: ‘we zullen doen en we zullen horen’.
Sjabbat sjalom.
