Pirké Awot 4:1 (Nederlandse vertaling door Jitschak Dasberg): “Wie is rijk? Die tevreden is met zijn deel, want er is gezegd: ‘Als je dan eet wat door eigen inspanning is verkregen, dan ben je gelukkig en gaat het je goed. (Psalm 128:2)”
In het Toragedeelte van deze week zijn de priesters al aangesteld (miloeiem), zijn de Levieten gewijd en is het Land van belofte opnieuw verkend. Israël begon aan de veertigjarige reis voordat ze het Land konden binnengaan. Wat was Israëls grootste probleem op dat moment? Het begrijpen van HaSjems autoriteit.
Het verhaal van Korach toont dit gebrek aan het begrijpen van autoriteit. Het verhaal gaat niet over de autoriteit van Mozes en Aäron. Het verhaal gaat over de autoriteit van HaSjem. Het is HaSjems autoriteit die de rollen/taken voor de verschillende mensen van het Huis van Israël vastlegt. Het niet aanvaarden van deze rollen/taken toont dat het Israël niet lukte om HaSjems soevereiniteit te aanvaarden.
Dit is één van de meest Joodse concepten uit de hele Tora. Mozes en Aäron kregen geen autoriteit, tenminste niet volgens de gangbare uitleg van deze term. Mozes en Aäron maakten geen geboden, maar gaven de geboden van HaSjem door. Dit zijn twee heel verschillende dingen.
Korach protesteerde tegen de rollen/taken. Waarom kunnen de Levieten niet dezelfde taken in de Miesjkan doen als de Kohaniem? Beide zijn toch aan HaSjem gewijd? Korach zag de Levieten taken doen die door iedereen werden gezien en hij wilde graag bekend zijn. Korach dacht dat hij de zelf opgelegde autoriteit van Mozes en Aäron in twijfel trok, maar eigenlijk trok hij HaSjems autoriteit in twijfel.
Het was HaSjem die de rollen/taken van de Kohaniem (priesters) en de Levieten had bepaald. Het was HaSjem die had bevolen dat alleen de Kohaniem het ketorèt (wierookoffer) konden brengen. Net zoals we zien bij Nadav en Avihoe, speelt het vuur van het wierookoffer een belangrijke rol om te begrijpen wat de verschillen zijn tussen de Kohaniem en alle andere kinderen van Israël; waaronder ook de Levieten. Alleen de Kohaniem mogen het ketorètoffer brengen en ze moeten dat op een juiste manier doen.
De les die we eruit kunnen trekken is dat we moeten begrijpen en aanvaarden wat onze rollen/taken zijn. We hebben allemaal vele rollen/taken. Die van mij zijn onder andere: man, echtgenoot, vader, Rabbi, zoon van Israël, leraar in Shuvu en leider van een gemeenschap. Ik ben geen Leviet zoals Rav Shapira en ik ben ook geen Koheen. Waarom zouden de dingen die ik niet ben mij overstuur maken? Net zoals Ben Zoma zei: “Wie is rijk? Die tevreden is met zijn deel.” Onze waarde en zelfwaarde hangen niet af van onze rollen/taken, maar van hoe goed we de taken doen die HaSjem ons opdraagt. Jaloers zijn op de taken van anderen, is ongepast en zinloos. Het gaat erom dat we verheugd zijn in het werk van de Messias en onze kleine rol daarin. “Dit is de dag die de HEERE gemaakt heeft, laten wij op deze dag ons verheugen en verblijd zijn.”
Sjabbat Sjalom.
