וַיֹּ֥אמֶר יְהֹוָ֖ה אֶל־משֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר: דַּבֵּ֞ר אֶל־בְּנֵ֤י יִשְׂרָאֵל֙ וְאָֽמַרְתָּ֣ אֲלֵהֶ֔ם וְעָשׂ֨וּ לָהֶ֥ם צִיצִ֛ת עַל־כַּנְפֵ֥י בִגְדֵיהֶ֖ם לְדֹֽרֹתָ֑ם וְנָֽתְנ֛וּ עַל־צִיצִ֥ת הַכָּנָ֖ף פְּתִ֥יל תְּכֵֽלֶת:
De HEERE sprak tot Mozes: Spreek tot de Israëlieten en zeg tegen hen dat zij voor zichzelf, al hun generaties door, kwastjes moeten maken aan de hoeken van hun kleren. Aan de kwastjes aan de hoek moeten zij een blauwpurperen draad bevestigen.
– Numeri 15:37-28
וִידֵ֣י אָדָ֗ם מִתַּ֙חַת֙ כַּנְפֵיהֶ֔ם עַ֖ל אַרְבַּ֣עַת רִבְעֵיהֶ֑ם וּפְנֵיהֶ֥ם וְכַנְפֵיהֶ֖ם לְאַרְבַּעְתָּֽם:
Aan hun vier zijden, onder hun vleugels, waren mensenhanden. Wat betreft hun gezichten en hun vleugels gold van alle vier: Hun vleugels raakten elkaar.
– Ezechiël 1:8
In het Toragedeelte van deze week staat het gebod van de tsitsiet. De kinderen van Israël gehoorzamen dit gebod op een heel specifieke manier. Ze dragen een kledingstuk met vier hoeken en aan elke hoek wordt een tsitsiet geknoopt. Er zijn minhagiem (tradities) waarbij een draad van blauw tèchèlet wordt ingeweven, bij andere minhagim gebruikt men alleen ongeverfde wol. De halacha is er duidelijk over dat de tsitsiet alleen gedragen worden aan een kledingstuk met vier hoeken dat over de schouders wordt gedragen.
Eén reden waarom de Wijzen ons opdroegen om de tsitsiet op deze manier te dragen, is door wat er staat in Ezechiël 1. Alles draait om het woord כנפ (kanaf). Dit woord kan immers twee dingen betekenen. Het kan ‘hoek’ betekenen, zoals in Numeri 15:38, en het kan ‘vleugel’ betekenen, zoals in Ezechiël 1:8. Hoewel we de betekenis van het woord grotendeels kunnen afleiden uit de context van een tekst, is het belangrijk om een mitswa van deze omvang zo nauwkeurig mogelijk uit te voeren. Als we dus lezen dat de handen onder de kanaf, de vleugel, zijn, kunnen we ook begrijpen dat de handen onder de hoek, de kanaf, moeten zijn. Daarom moeten de tsitsiet gedragen worden aan een kledingstuk dat vier hoeken, kanaf, heeft en dat over de armen of handen gedragen wordt. Praktisch gezien betekent dit dat het kledingstuk over de schouders wordt gedragen.
Er zijn groepen die de tsitsiet aan hun riemlussen binden of met een speld aan hun broek bevestigen. Mijn bruid, Roni, noemt dit ‘gekke kwastjes’. Het is duidelijk dat ze het gebod niet begrijpen. De groepen die op deze nonchalante manier omgaan met het gebod van HaSjem, proberen zich los te maken van Israël en van de wijze waarop Israël de geboden uitlegt. Zij gaan in hoererij achter hun eigen ogen en eigen hart aan. Ze missen volledig het doel van de mitswa: om aan al de geboden van HaSjem te denken en ze te doen – samen als een volk.
Sjabbat sjalom.
